Do broni typowej kwalifikujemy białą i palną. To najczęściej wykorzystywane narzędzia walki, także we współczesnych armiach. Do broni białej zaliczamy wszelkiego rodzaju przedmioty, jakie nie żądają załadowania pocisków. Za przykład może posłużyć szablonowy miecz, włócznia czy topór. Ich przeznaczeniem jest indywidualna walka. Z reguły potrzebuje bliskiego kontaktu z konkurentem.
Ten typ broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, jaka oblega szafy ognioodporne lub też sejfy depozytowe. Szermierka stanowi już raczej dyscyplinę sportową, aniżeli istotną metodę ataku oraz walki. Podział broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, archaiczne maczugi. Kwalifikujemy je do narzędzi obuchowych. W średniowieczu chętnie korzystano z broni siecznej, inaczej mieczy oraz szabli. Złączeniem wymienionych grup jest topór, wykazujący przymiotniki pośrednie. Noże, sztylety oraz floret zadają rany kłute. Stąd ich łączna klasyfikacja do broni kłutej, dla której miejsce znajdzie się w szafki bhp. Interesującym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym rezultatem rozcinania, jest halabarda czy też pałasz. Stanowią połączenie jednego lub ewentualnie kilku ostrzy, przytwierdzonych do drewnianego kija.